Por que non me está permitido mudar a miña pel?
Eu? Por que non podo facer outra cousa máis que aguantar?
Insectos, réptiles, crustáceos... Son menos que un verme?
Son a mesma e son diferente.
Todo depende da relatividade coa que queimo a furia das horas.
Oxalá algún día, nalgún destes baleiros, chegue a transformarme en partícula de luz perfecta –amarela, brillante, aceda...–. Minúscula e perfecta.
Axitar os restos do meu corpo cunha carga de protóns e electróns; poñerme ata o cu de toda a merda que move esta putada á que chamades cosmos. Entón, cabalgando sobre a miña cabeza nuclear, disecarei coma unha parva o tempo que me queda antes de transformalo en anhelo.
Quero espremer cada segundo nunha tarta de limón.
Ernesto Is

Epiderme nace dun berro contra o paso do tempo, a cosificación da muller, o concepto clásico de maternidade e a violencia social. Un berro que quere explorar a escena a partir do movemento, a instalación, o son e a interpretación nestes tempos onde a agresividade imperante fíxonos esquecer o significado real da palabra dor.
Da mestura de diferentes materiais textuais –propios e alleos– armarase unha dramaturxia fragmentaria próxima ao corpo e ás accións, á peza paisaxe e á súa heteroxeneidade de estilos, temáticas e técnicas expresivas.

Ficha artística

Sonsoles Cordón e Ernesto Is.
Direción, espazo, son e imáxes: E. Is.
Textos: S. Cordón e E. Is.
Outras voces: Emily Dickinson, Yukio Mishima, Pier Paolo Pasolini e Deep Purple.
Movemento: S. Cordón.
Produción: BelaBesta Teatro.